Bezpieczne ferie

Góry piękne i przyjazne.

Wędrówka górskimi szlakami zarówno w lecie, jak i w zimie to jeden z najlepszych sposobów spędzenia wolnego czasu. Takim wędrówkom mogą jednak towarzyszyć zagrożenia czy wypadki. Aby unikać tych niebezpieczeństw, każdą wyprawę w góry należy starannie przygotować. Dostępne przewodniki i mapy turystyczne dostarczą wielu informacji, pomogą podjąć decyzję, w jaki rejon gór się udać, dadzą orientację, jakich trudności terenowych oczekiwać i ile czasu zajmie zaplanowana wyprawa. Rekomenduje się, aby na terenie leżącym powyżej 1000 m n.p.m. wycieczkę prowadził górski przewodnik. Przed wyruszeniem na wędrówkę w miejscu pobytu należy pozostawić wiadomość o trasie wycieczki i przewidywanej godzinie powrotu.

Podstawą ekwipunku turysty górskiego jest odpowiednie i wygodne obuwie oraz plecak, w którym niezależnie od pory roku i pogody powinny się znajdować:

1. czapka i rękawiczki, zapasowe skarpety i koszula;
2. ubranie przeciwdeszczowe, wiatrochronne;
3. podręczna apteczka, latarka.

Planując wędrówkę górską, należy zabrać przynajmniej jeden (na grupę) telefon komórkowy lub lokalizator z dobrze naładowaną baterią i wprowadzić do jego pamięci numer telefonu alarmowego GOPR.

Górskie wyprawy dobrze jest rozpoczynać rano, przy dobrej pogodzie i widoczności. Aura psuje się zwykle wczesnym popołudniem. Wędrując górskim szlakiem turystycznym, podziwiamy przyrodę, widoki, panoramę gór, ale przez cały czas niezbędna jest dobra orientacja w terenie i wiedza o aktualnym miejscu pobytu. W przypadku zagubienia szlaku turystycznego przy dobrej pogodzie należy starać się rozpoznać:

1. kierunek, z którego przyszliśmy;
2. kierunek, w którym winien prowadzić szlak;
3. na jakiej formacji górskiej się znajdujemy i którędy w tym rejonie powinien przebiegać szlak turystyczny

Jeżeli natomiast szlak znika przy złych warunkach atmosferycznych (mgła, deszcz, śnieg), trzeba przede wszystkim ustalić:

1. kierunek, z którego przyszliśmy;
2. na jakiej formacji górskiej się znajdujemy;
3. w którym miejscu i kiedy widzieliśmy ostatni znak turystyczny na szlaku.

Najkorzystniej jest zawrócić do miejsca, w którym widoczne było ostatnie oznakowanie szlaku. Należy zachować spokój i opanowanie. Zdarza się, że w zimie pokrywa śnieżna całkowicie zmienia obraz terenu i uniemożliwia odszukanie znaków turystycznych (zwisające gałęzie drzew obciążone śniegiem mogą zasłaniać te znaki, a oznaczenia na szlaku będą znajdować się pod śniegiem). Również szadź występująca jesienią i zimą może czynić znaki turystyczne niewidocznymi. Drogi odwrotu z planowanej trasy wycieczki, zwłaszcza w Tatrach, należy wybierać jedynie oznakowanymi szlakami turystycznymi, gdyż inaczej staną się pułapką, a nie drogą do domu.

Wszyscy ruszający po górską przygodę powinni zachować w pamięci osiem punktów, które w razie przykrej niespodzianki mogą uratować życie:

1. Wędrówka dłuższą trasą ma zawsze odbywać się w grupie, w której jest przynajmniej jedna osoba znająca trasę.
2. Przed wyruszeniem na wycieczkę zostawiamy w miejscu zamieszkania wiadomość o wyborze trasy i przybliżonym czasie powrotu.
3. Sprzęt narciarski (narty biegowe, śladowe, turystyczne lub do skialpinizmu) może być używany stosownie do charakteru terenu i stanu śniegu.
4. Dobrze przygotowana wyprawa to uzyskanie pewnych informacji o stanie zagrożenia lawinowego i pokrywy śnieżnej, sprawdzenie najnowszego komunikatu meteorologicznego i śledzenie warunków pogodowych na trasie. Kiedy pogarsza się pogoda, należy koniecznie zawrócić.
5. Intensywne opady śniegu, nagłe ocieplenie i mgła w górach nie są dobrymi warunkami do jakiejkolwiek wycieczki.
6. Na szlaku trzeba omijać strome stoki i nie wchodzić do niebezpiecznych żlebów, którymi mogą zejść lawiny śnieżne.
7. W przypadku zabłądzenia najważniejszą rzeczą jest dotarcie najkrótszą drogą do doliny, lecz nie żlebem, ale grzbietem lub grzędą.
8. W razie wypadku wołajmy o pomoc jakimkolwiek sygnałem akustycznym lub świetlnym sześć razy na minutę z jednominutową przerwą. Wypadek trzeba zgłosić w najbliższym punkcie ratowników górskich.

NARTY, SNOWBOARD

Dekalog narciarza. 10 zasad jazdy na nartach, których musisz przestrzegać.

Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS) stworzyła dekalog narciarza, czyli złożoną z 10 zasad instrukcję zachowania i bezpieczeństwa na stoku narciarskim. Dzięki stosowaniu się do tych reguł zabawa na nartach będzie bezpieczna dla Was, Waszych dzieci i innych narciarzy na stoku.

Poniżej przedstawiamy pełną listę 10 przykazać narciarza. Koniecznie przypomnijcie je sobie przed wyruszeniem na stok w czasie ferii czy zimowego urlopu.

1. zawsze dbaj o to, by nie stwarzać zagrożenia dla siebie i innych. To uniwersalna zasada, która wymaga zdrowego rozsądku i zachowania czujności.
2. do miejsca zjazdu należy podchodzić poboczem trasy zjazdowej, a w przypadku złej widoczności zupełnie zejść z trasy. Chodzi oczywiście o uniknięcie kolizji z narciarzami i snowboardzistami zjeżdżającymi po stoku.
3. należy stosować się do znaków narciarskich, ustawionych przy trasach. Chodzi np. o kierunkowskazy i znaki identyfikujące trasę, zakazy skręcania, chodzenia pieszo, jazdy na sankach, ostrzeżenia przed zwężeniami i zakrętami, oznaczenia punktów sanitarnych. Warto zapoznać się z pełną listą znaków narciarskich.
4. przed rozpoczęciem zjazdu i po każdym zatrzymaniu się należy sprawdzić, czy nasz zjazd nie spowoduje zagrożenia dla innych. W tym celu trzeba przyjrzeć się sytuacji na stoku, patrząc uważnie w górę i w dół od nas.
5. należy unikać zatrzymywania się na trasie zjazdu. W razie upadku narciarz powinien jak najszybciej usunąć się z trasy.
6. zawsze dostosowuj szybkość zjazdu do swoich umiejętności i warunków panujących na trasie. Jeśli nie czujesz się pewnie, to znaczy, że trzeba zwolnić.
7. narciarz jadący z tyłu musi tak dobierać tor zjazdu, by nie zagrozić narciarzowi jadącemu z przodu.
8. wyprzedzać można z każdej strony, ale należy zachować odległość, która pozwala narciarzowi wyprzedzanemu na swobodę ruchów.
9. w razie wypadku należy udzielić pomocy poszkodowanemu.
10. w razie wypadku wszyscy uczestnicy powinni współpracować z ratownikami i podać swoje dane osobowe.

BEZPIECZEŃSTWO NA LODZIE.

Jeśli masz chęć pojeździć na łyżwach, najbezpieczniej spędzisz czas na sztucznym lodowisku przygotowanym na przykład na boisku szkolnym. Nie zawsze jest to jednak możliwe.

W takich sytuacjach PRZESTRZEGAJ następujących ZASAD:

• Bez opieki dorosłych nie wchodź na zamarznięte stawy, jeziora, a tym bardziej rzeki!
• Wychodząc z domu zostaw informację o miejscu, w które się udajesz oraz planowanym czasie powrotu.
• Sprawdź prognozę pogody. Dodatnia temperatura powietrza oznacza, że lód na akwenie może być na tyle cienki, że chodzenie po nim może zagrażać Twojemu życiu.
• Sprawdź grubość lodu. Bezpieczna pokrywa lodowa to około 10 cm. Lód na ciekach wodnych jest zawsze cieńszy, z powodu jej ruchu, woda słabiej zamarza. Szczególnie niebezpieczne są miejsca w pobliżu ujścia rzek i kanałów, nurtów rzek, ujęć wody, mostów, pomostów i przy brzegach.
• Zalegający na pokrywie lodowej śnieg potrafi być bardzo zdradliwy. Pod warstwą śniegu trudno ocenić zagrożenie, ponieważ nie widać grubości lodu, przerębli i innych niebezpiecznych miejsc. Ponadto śnieg obciąża dodatkowo taflę lodu zmniejszając tym samym jego wytrzymałość.
• Pod żadnym pozorem nie wolno wchodzić na lód, jeśli w pobliżu nikogo nie ma (dotyczy to również wędkarzy).
• Dobrze, jak dorośli i dzieci maja przy sobie gwizdek. Używając go, łatwiej wezwać pomoc.
• Jeśli usłyszysz trzeszczenie lodu, nie zatrzymuj się, ale natychmiast zawróć w kierunku brzegu. Zwróć również uwagę pozostałym użytkownikom o potencjalnym niebezpieczeństwie.

Życzymy Wszystkim bezpiecznych i miłych ferii.